Jak odgruzowałam szafę i odnalazłam swój styl

W mojej szafie panował kiedyś chaos. Półki i wieszaki uginały się od nadmiaru ubrań, a ja miałam poczucie, że tak naprawdę nie mam co na siebie włożyć. Przed każdym większym wyjściem denerwowałam się, że nie potrafię skomponować zestawu z tego, co mam, w efekcie planowałam coraz to nowsze i "lepsze" od poprzednich zakupy. Dlaczego ten temat jest dla mnie tak ważny? Powodem jest świadome życie, w zgodzie ze sobą oraz szacunek do czasu, który poświęcam na zarobienie pieniędzy. Do napisania tego posta zbierałam się już kilka miesięcy, cały czas zastanawiając się czy ktokolwiek będzie chciał to czytać. ;-) Ryzykuję, wrzucam i mam nadzieję, że komuś się przyda. :-) 

Moja szafa kiedyś

Różne style, kolory, ubrania "na specjalne okazje", które zakładałam raz na rok oraz stos "rzeczy po domu". Piękne, nienoszone, niepasujące wzajemnie do siebie i do mnie ubrania. To właśnie obraz mojej szafy sprzed kilku miesięcy.  

W wielu ubraniach z mojej szafy czułam się niekomfortowo. Bluzka chociaż piękna, pasowała do jednej spódnicy, do której z kolei nie pasowały buty i zestaw był do odrzucenia. Sweter, który lepiej prezentował się na sklepowym manekinie niż na mnie, bo krój zamiast podkreślać atuty, uwydatniał to, co chciałam ukryć. Moje ubrania zamiast tworzyć zespół i działać w imię wizerunkowego dobra, były strasznymi samotnikami i nie umiały ze sobą współpracować - a to wszystko wina szefa, czyli mnie. ;-) A przy tym było ich tak dużo, że czasami sama nie wiedziałam, co mam w szafie, w efekcie nie mogłam kontrolować swojego stylu. Cały czas miałam poczucie, że brakuje mi jakiegoś ważnego elementu ubioru, który koniecznie muszę kupić przy następnej okazji. Wtedy wszystko będzie dobrze, wszystko zacznie pasować. Błędne koło.

Przez brak spójności i nadmiar nie mogłam poczuć się dobrze we własnej skórze. 

Geneza problemu

Przed jedną z imprez pracowniczych mojego chłopaka, zaczęłam nerwowo przeglądać szafę. Na wybór ubrania zdecydowałam się przed samym wyjściem. Zachowałam się wtedy jak #typowababa - rozhisteryzowana, że we wszystkim wyglądam brzydko, "nie tak", że nic do siebie nie pasuje i ogólnie nigdzie nie idę. ;-) W nerwach jechałam na imprezę myśląc o moim problemie. Tak, nazwałam to wtedy - to był już problem. Zamiast cieszyć się nietypowym spotkaniem i możliwością poznania mega kreatywnych, zakręconych ludzi, ja rozmyślałam o tym jak wyglądam i strasznie to było głupie jak teraz na to patrzę. :-) Następnego dnia wpisałam w wyszukiwarkę "nie mam się w co ubrać". I wow, zdumienie, ktoś ma tak jak ja! ;-)

Jak się okazało, problem nie był tak powierzchowny jak mi się wydawało. Musiałam zacząć od porządkowania głowy, bo to właśnie z nią było coś nie tak. ;-)

Okazało się, że moja szafa jest wynikiem kompulsywnego kupowania, totalnie bez zastanowienia, często dla poprawy nastroju, braku planowania, nierozumienia po co daną rzecz kupuję. 

"Po nitce do kłębka" (określenie w odniesieniu do tego tekstu pasuje idealnie ;-)) odkryłam w sobie sferę wymagającą naprawy.  Nie wstydzę się tego wszystkiego pisać, ponieważ każdy ma prawo do popełniania błędów, a ja jestem człowiekiem, co oznacza, że czasami się mylę albo działam bezmyślnie. ;-) 

Plan działania

Robiąc rewolucję w szafie, skupiłam się na kilku punktach:

1. Wszystkie ubrania położyłam w stosach na łóżku.
2. Następnie zaczęłam je przymierzać i zastanawiać się jak się w nich czuję. Patrzyłam na odbicie w lustrze i zastanawiałam się czy widzę tam Martusię. ;-) 
3. Wszystkie ubrania, w których nie byłam dłużej niż 1 rok - oddaję rodzinie, sprzedaję lub oddaję do Czerwonego Krzyża. 
4. Bezwzględnie wyrzucam zniszczone ubrania, z dziurami czy rozciągnięte tzw. po domu.
5. Wszystkie ubrania, w których wyglądam nieatrakcyjnie - pozbywam się.
6. Wszystkie ubrania, w których źle się czuję, nawet jeśli są piękne - pozbywam się.
7. Zrobiłam także kupkę rzeczy do ponownego przemyślenia i wróciłam do niej za jakiś czas.




Stosuję zasadę 3xP czyli piękne, pamiątkowe i pożyteczne. Aby zostawić u siebie rzecz musi ona spełniać przynajmniej dwa spośród tych 3 kryteriów np. piękna i pamiątkowa, pożyteczna i piękna itd. Zasadę tę stosuję także do wszystkich innych przedmiotów, które posiadam.

Zalążek mojego stylu

Rzeczy, które zostały po wielkim wietrzeniu magazynu ;-), zaczęły ze sobą współgrać. Wyłonił się zarys mojego stylu.

Dlaczego ten temat jest dla mnie tak ważny?

Zarówno wnętrze człowieka jak i wygląd zewnętrzny są w równym stopniu ważne. Czując się pięknie wewnątrz i na zewnątrz, podkreślając swój charakter i tożsamość, czujemy się kompletni. 

Obecnie 

Moja garderoba jest okrojona w porównaniu z tym, co miałam kiedyś. Pozbyłam się ok. 80% ubrań i dzięki temu widzę każdą rzecz w szafie. Jest mi łatwiej komponować zestawy. Nie mam takich ubrań, które do niczego nie pasują. ;-) Moja garderoba nie jest jeszcze taka jakbym chciała. Pilnuję się, by nie popełniać gaf i nie kupować czegoś w czym nie będę chodziła. Dzięki pozbyciu się dużej ilości ubrań mam lepszy pogląd na szafę i z mniejszej ilości potrafię wykombinować więcej zestawów.

Te, które mi w tym pomogły

Serdecznie dziękuję Kasi z bloga Simplicite, która pomogła mi zrozumieć mechanizmy i pokazała, że można lepiej żyć i lepiej kupować oraz Natalii z Jest Rudo za jej pogląd dotyczący jakości ubrań. Serdecznie dziękuję i bardzo cenię sobie tę wirtualną pomoc. Serce dla Was. :*

Podsumowując

W całym tym wyzwaniu chciałam odnaleźć siebie - poczuć się dobrze we własnej skórze, czuć się piękną również na zewnątrz. Będzie mi bardzo miło jeśli napiszecie czy taki lifestylowy wpis Wam się podoba, czy może wolicie, abym poprzestała na treściach związanych z włosami. Tak pomyślałam nieśmiało, że mogłabym od czasu do czasu tutaj wrzucić właśnie coś w tym stylu. :-) Buziaki :-*